​

Dedim ki ona; fırından yeni çıkmış ekmek kadar kırmızıyım sana.
anlamadı.

Dedim ki ona; gecenin bir yarısı seni uykundan uyandıran özlem kadar kırmızıyım sana.
bunu da anlamadı.

Dedim ki ona; güneşe çıkıp soluyan bir kertenkelenin hazzı kadar kırmızıyım sana.
yine anlamadı.

Dedim ki ona; saçlarının arasına düştüğünde içini titreten o yağmur damlası kadar kırmızıyım sana.
anlamadı.

Dedim ki ona; dinlerken aklına düştüğüm o şarkının ilk notası kadar kırmızıyım sana.
hiç anlamadı.

Dedim ki ona; son içişinde, içine çekerken alazlanan sigaranın ucu kadar kırmızıyım sana.
hiç anlamadı.

Dedim ki ona; sözle yüreğinden gökyüzüne havalanan o balon kadar kırmızıyım sana.
bunu da anlamadı..

Dedim ki ona; hayat seni boğduğunda, sığındığın dost tebessümü kadar kırmızıyım sana.
asıl bunu hiç anlamadı.

İnsan anlatamaz bazen…

​

"görmek ilk defadır, sonrası hep bakmak."

“Latif ve narin ne vardıysa içimde,
Hoyratça kırdı geçirdi dünya…”

Aslında olmadığınız bir kişiliğin içine yerleştirler sizi, hiç düşünmediklerinizi sanki düşünmüşsünüz gibi

Aslında serçe gibi olduğunuz akıllarına gelmezde
Kaya gibi sertmişsiniz gibi yapıştırırlar kelimeleri

Olmadığınız bir kişilikte, haketmediğiniz kelimelerle gömerler.

​

" Benim içimde de, daima var olacağını zannettiğim birçok şey yok oldu."​

" İnsan, içinde iç içe geçen sayısız labirentten oluşur, kendi gerçekliğine hiçbir zaman ulaşamaz ama içinde bulunduğu binlerce ve paramparça duruma ulaşabilir."​

Dostoyevski, “suç ve ceza” adlı romanında: “herkesin gidebileceği bir yeri olmalıdır” diyor ve ekliyor; “çünkü öyle bir an olur ki, insanın mutlaka bir yere gitmesi gerekir.”

incittiğini anlamayan ne bilsin kuşun kanadını.​

"Sevmek bir eylemdir; edilgen bir duygu değil. Bir şeyin "içinde olmaktır", bir şeye "kapılmak" değil."

​