Ne güzel şey hatırlamak seni.
Bunca kalabalıklar ve bunca yorgunluklarımın içinde.

- Nazım Hikmet Ran​

Ahım Sende Kalsın Sevdan Bende - Ahmet Çabuk
İçimde sana uğrayan duraklar olsa da, sana gelmek de kolay değil, sana uğramadan, seni görmeden gitmek de..
Anlattığım yol hikayelerinden yola çıkarak söylesene bana; aradığın ben değilsem ne arıyorsun sen benim içimde?
Niye bu ömür işgali, niye bunca çekilen acı?..
Vuslat yoksa sonunda duyulan bu özlem niye?
Eşkiya gönlümün uysallığından mı güç aldın, aklımın kırıntılarından mı yoksa vicdanımın kısık sesinden mi bilmiyorum ama bu hükümranlığın artık sona ermeli.
Hadi toparlan sevgili, gidiyorsun.
Sigara söndürdüğün sinir uçlarımdan tut da, aklımın çıkmaz sokaklarına kadar, uykuyu çaldığın gözlerime kadar her yeri terkediyorsun.
İstediğin ne varsa al yanına, âhımı da unutma.
Ziyanı yok, ben yine yaşayacak bir şey bulurum kendime. Bir dostun tesellisine sığınırım belki ya da gönülden edilen bir duaya...
En iyi yaptığım şeyi yaparım belki de, sensiz içtiğim kahvelerin tadında, senin yokluğunu yazarım.
Unutma yine de, acının rengine bürünsem de şimdi, sevgin hep tertemiz kalacak bu bedende.
Hadi git sevgili, âhım sende kalsın, sevdan ise bende...
Ahmet Çabuk / Kara Kalpli Defter
31/12/14​

Aşk mıydı o, aşkımsı bir şey miydi
Neydi çekip kendine, beni bağlayan
Kanatan dudağımı, tenimi dağlayan
Elleri ta içimde o dev miydi

Etime bir alev değmişçesine
Nasıl da yakardı öptüğü zaman
Bir su gibi akıp gitti avuçlarımdan
Yorgunum şimdi bin yıl sevmişçesine

Hani o yalnız benim olan gül, kırmızı
Gözlerimin önünde açılan sonsuz bahçe
Hani, o var olmalarımız öpüştükçe
O delice sürdürmeler yaşantımızı

Hiç doymamak oysa, tene, kokuya, aşka
Sarıldıkça güçlenmek, bütünlenmek
Kudurmuş arzularla zamanı yenmek
Ve en kuytularda buluşmak korka korka

Kimi gün utanmak otlardan, çimenlerden
Kimi gece mıhlamak gölgemizi duvara
Varmak için o sevgiyle açılmış kollara
Apansız düşmek yükseklerden bir yerden

Oydu işte alıştığım, özlediğim şimdi de
Sevgice bir tutku, aşkımsı bir yakınlık
Avunmak... Kırık dökük anılarla artık
Kimbilir? o geceler yaşanmadı belki de

Ümit Yaşar OĞUZCAN​

Uhubbuke Kesiran '' ya Habibetün...
Enel Hak.. Enel Hak.. Enel AŞK...
Diyor Sahipsiz Cümleler ..
Gel..
Gel artık .. Gözden Irak .. Gönülde yer etmiş Yar......
... Alev Alev sarmışken Ruhumu ; Hasretin..
Şimdi Hangi Kapının Eşiğinde ; Ömür Çürütmektesin...
Bilmezmisin Ki..
Seni Ben Kadar ''Ben'' edecek bir Kalp Çıkmaz...Şu Cihan'da..
''Uhubbuke Kesiran '' Demiştin ya...
Dün gibi .. Haliç Gibi... O Sarı Bina Gibi..
Kalemim Sana Diyorum .. Ey Yâr .. Sen Anla ..

İbrahim İNECİK​