İki Kelam Aşk
Sesini duymak vardı şimdi.
Sesinden bayramlara coşmakbir canım deyişinle sana can olmak vardı.
Fısıltılar düşüyordu boşluğa,
Aşkın anadiliydi gözyaşı.
Suyun rengi devrilirken üzerime.
Biliyordum;
Her (b)aşka yolculukta
Bir artı bir, kendine eşitti (!)
Karesi de kökü de, acıya...