İstanbul’un Bizanslıların elinde olduğu zamanda burada bir doktor yaşarmış. Hiçbir dine inanmazmış. İnanmadığı gibi de Allahu Teala’yı inkar edermiş. Sürekli her şeyin kendi kendine var olduğunu savunuyordu. Bir yaratıcının olmadığını ve tesadüfen her şeyin odluğunu düşünüyormuş. Bunlara karşılık ise mesleğinde uzman ve oldukça bilgili bir kişiydi.

Bir Hristiyan ise doktoru bu yoldan çevirmek için ikna etme çabalarına girişmişti. Ancak aldığı cevaplar karşısında artık cevap verecek hali kalmamıştı. Doktorun ise bu savunduklarına karşılık her şeyi ispat edecek birisi çıkacağını düşünmüyordu ve ispat edecek birisi karşıma çıkmazsa inanmam diyordu. Kendisiyle konuşmak isteyen herkesin aklını karıştırıp onlara da dinsizliği aşılıyordu.​