SARIKIZ EFSANESİ
Akşamın karanlığı çöktü Kazdağlarına
Bereket yağar şimdi zeytinli bağlarına
Zümrüt gibi görünür yemyeşil yamaçları
Aklıma gelir hemen Sarıkız'ın saçları
Küçük yaşta annesi dünyadan göçer gider
Babası dayanamaz bu köyden gidelim der
Düşerler hemen yola Kazdağında Güre'ye
Babası çoban olur alışırlar yöreye
Çok dindar bir adamdır herkes onu çok sever
Namaz ve niyazında hep hacca gitmek ister
Sarıkız büyüyüp te güzel bir kız olmuştur
Babayı teşvik eder hac yüreğe dolmuştur
Kızını komşulara emanet edip gider
Gözü arkada kalmaz herkese veda eder
Köy delikanlıları talipdir Sarıkız'a
Hiçbirini istemez reddeder kıza kıza
Dedikodu yayarak hep iftira ederler
Bilmem ki vebalini nerde nasıl öderler
Baba hacdan dönünce kimse bakmaz yüzüne
Yürek bu ya kızsa da söz söylemez kızına.
Namus davası olur öldürmektir kararı
Kızına kıymak fikri akılların zararı
Yaradan verdi canı ben nasıl alırım der
Alnıma katil değil biçare yazmış kader
Onu dağa bırakır yanında birkaç kazla
O Allaha sığınır ibadet eder hazla
Etraftan topladığı taşlarla avlu yapar
Kazları avlusunda ne kuş ne de kurt kapar
Seneler sonra birgün babası haber alır
Duyar yaşadığını aklı kızında kalır
Sarıkız tepesine giderek onu bulur
Yüreğinden adeta nedameti duyulur
Kız sevinçten ağlayıp babasına sarılır
Babanın üzüntüden yüreciği yarılır
Abdest için babası etrafa bakınırken
Kız dağdan ellerini körfeze atar birden
Su neden tuzlu diye baba merakla sorar
Hemen testiyi çaya atar tatlı su arar
Yeniden doldurduğu suyu eline döker
Soğuk suyu içince içine acı çöker
Kız üçlere,kırklara karışıp erdi diye,
Baba intizar eder o köye ve köylüye
Kapkara bulut çöker bulundukları yere.
Bir masum sır olmuştur yönelerek göklere
Baba perişan olur tepeleri dolaşır
Babatepe'ye gelir orda HAKKA ulaşır
Ahali çok üzülür hale gözyaşı döker
Hazindir baba kızın sonu yürekler büker
Nil şiir yaptı bunu yüreğinden yanarak
Yad edelim onları fatihayla anarak
NİLÜFER SARP