Lissa avery’ye gidiyor, avery(hava elementi kullanıcısı onu da belirteyim) onu rahatlatıyor. Lissa da, Jill gidip onu christian’a söyledi acaba aralarında bir şey mi var tarzı sorular soruyor, avery dalga fln geçiyor ve lissa üzüntüsünü biraz atlatıyor ve sonra Lissa’ya bir kadeh şarap veriyor. (!!) Neyse, sonra Rose endişelenmeye başlıyor Lissa cidden böyle biri mi oldu, acaba deliriyor mu fln diye ve tam o sırada bir şey Rose’u Lissa’nın beyninden dışarısına atıyor. Rose geri gidemiyor, endişeleniyor ve sanki camdan bir duvar onu itmiş gibi hissediyor. Yani fiziksel olarak, gerçek bir dışarı atılma gibi. Lissa’nın bunu yapmadığını biliyor, hissedebiliyor ve neyin yaptığını anlamaya çalışıyor. Ve rose, lissa’nın kafasından atılırken bir şey daha hissediyor, biri onun beyniyle oynuyor gibi, sadece sıcak ve yumuşak bir şey ve Lissa’nın kafasından çıkana dek sürüyor. Bunu daha önce de hissettiğini biliyor ama adlandıramıyor. Sonra dimitri’nin sözlerini hatırlıyor, onu müttefik olarak istediğini söylemişti, rose da içinden sevdiği için değil ha fln demişti. Neyse, kaçma planı yapmaya çalışıyor yani ciddi ciddi kaçmaya karar veriyor ama vampir endorfini bağımlısı olduğu için resmen perişan oluyor. Kendinden dimitri’nin kendisini ısırmasına izin verdiği için nefret ediyor, hatta şu ana kadar dünya üzerinde en çok strigoi öldüren kişi olarak herkesin saldırısına açık, güçsüz ve aptal olduğunu düşünüyor. Sonra kendini meşgul tutmaya çalışıp, endorfine olan bağlılığı gidermeye, gücünü kazanmaya çalışıyor ve birazcık işe yarıyor. Uyuyakalıyor sonra. Yatakta yanına birinin geldiğini hissederek gözlerini açıyor ve Dimitri’nin kırmızı gözlerini görüyor. İlk defa aşkla değil korkuyla bakıyor ona ama yine de ona gülümseyip onu özlediğini söylüyor. Dimitri onun avcunun içini öpüyor ve işleri olduğunu söylüyor. Rose da onun dudaklarının yanındaki kanı görünce işaret edip fark ettim diyor, Dimitri de bunun doğanın düzeni olduğunu söyleyip rose’a nasıl hissettiğini soruyor Rose da iyi ama diyince Dimitri endişeleniyor, Rose da bunu görüyor. Merakın yanında azıcık da endişe olması onu sevindiriyor ve sonra Lissa’nın beyninden atıldığını söylüyor. Dimitri de belki yeni bir ruh elementi özelliğidir diye geçiştirip yine rose’a seni dönüştürsem daha iyi hissedersin fln diye abuk sabuk konuşmaya başlıyor. (Dimitri sevgim bu kitapta köreldi.) Rose da neden özellikle “kraliyetten” moroi’leri avlamaya çalışıyorsunuz diyor, Dimitri de “en iyi korumayı onlar alıyor ama onları bile avlarsak herkesi avlayabileceğimizi gösteririz ve insanlar korkar. Korku onlara aptalca şeyler yaptırır ve daha kolay bir av haline gelirler.” Diyince rose da bu korkunç diye tepki veriyor. Dimitri yine av ve avcıdan bahsetmeye başlayınca rose sözünü kesiyor, ezberledi artık hemen onun cümlesini tamamlıyor. Sonra hemen, önceki gibi davranmadığını fark ederek, Dimitri bir tuhaflık olduğunu anlamasın diye hemen uslu kız durumuna geri dönüp “peki başka niçin?” diyor. Dimitri de prestij ve zafer için diyor. Sonra Dimitri Rose’un mücevherlerine bakıp, annesinin verdiği (frostbite) nazarı görüyor. Rose’a onu hala saklıyorsun diyince rose da evet, senin verdiklerin kadar güzel olmasa da diyor. Sonra Dimitri Mark’ın Rose’a hazırladığı yüzüğü görüyor. (mark da shadow-kissed’ti, rose’daki kötü aurayı alması için karısı Oksana(ruh elementi) ile birlikte yapmışlardı yüzüğü. Dimitri’nin ninesi götürmüştü Rose’u tanışması için.) Dimitri bu ne diye sorunca rose da onu senin doğduğun yerde, Baia’da aldım diyor ve Dimitri ona bakıyor. Orda mıydın diye soruyor ve rose da anlatmaya başlıyor. Ailesinden bol bol anlatıyor Dimitri’ye. Dimitri bu sırada yüzükle oynamaya devam ediyor ve gülümsediğinde sivri dişleri görünmesine rağmen eski Dimitri’ymiş gibi gülümsüyor. Sonra annesiyle ninesini soruyor, rose konuşmanın gittikçe garipleştiğini farkına varıyor. Dimitri’ye ninen beni korkuttu diyor, Dimitri de gülüp evet genellikle öyle yapar diyor. Rose ona biraz daha bahsediyor ve dimitriye kitaplarını da gördüm ama hiçbirini okuyamadım diyor. Sonra gülüşerek dimitriyle birlikte eskiden rose’un dimitrinin kitapları ve müzik zevkiyle nasıl dalga geçtiğini hatırlıyorlar, rose’un dimitriye yoldaş demesinden bahsediyorlar ve sonra Rose, Dimitri’ye ailen onlarla kalmamı istedi diyor ve Dimitri onu şaşırtarak kalmalıydın diyor, orada mutlu olabilirdin diyip Rose’u öpüyor ama diğerleri gibi aç, sert değil bu seferki o kadar sakin ve tatlı ki Rose’u resmen şoka sokuyor ama daha alışamadan Dimitri yine eski Dimitri oluveriyor. Rose, uzun süredir endorfin almadığı için vücudu resmen isyan etse de, uzun zamandır ilk defa bu kadar doğru düşündüğünü fark ediyor ve Dimitri onu ısıramasın diye strigoi olmakla alakalı sorular sormaya başlıyor. Böyle resmen saatler geçiyor ve sonunda Dimitri Rose’a “sana mükemmel olduğunu söylemiştim” diyor ve Rose da içinden kabul ediyor, çoğu korkunç olsa da bazıları gerçekten mükemmel diye. Sonra ısırılmaktan kaçmak için uyuyor taklidi yapıyor ve Dimitri de gerçekten inanıp odadan çıkıyor. Sonra Rose, dimitrinin bugün neredeyse normal gibi davrandığını düşünüp yüzüğü elinde tuttuğu anı hatırlayınca yüzüğün hala iyileştirme yeteneği olabileceğini anlıyor ve onu takıyor. Ve sonra kendi kendine, ne kadar ayrılmak istesem de lissa hala benim en yakın arkadaşım diyor ve yeniden onu neyin kafasından attığına dair sorgulamalar yapmaya başlıyor. Ve son bir kez Lissa’nın beynine giriyor. Lissa’yı yeni gardiyanıyla görüyor, gardiyan ona senin hakkında endişelendik, okuldan uzaklaştırılabilirdin diyince Rose şaşırıyor, Lissa mı uzaklaştırılacak diye.. Sonra lissa’nın aklındakileri okuyor, Lissa alkolle bütün kötü şeylerin yapıldığı bir parti vermek için okulun kütüphanesine zorla girmiş. Lissa biraz da Christian’a inat yapıyor bunu, ondan ayrı kalmak onu öldürüyor. Tıpkı Rose’un terk edişi gibi. Sonra, konuşmaya başlıyor ve neden büyütüyorsunuz diyor. Gardiyanda sadece onunla yetinmedin, sarhoşken zorla havuza da girmeye çalıştın diyor. Gardiyan onu affediyor ve Lissa geri dönerken Christian’ı görüyor. Christian ona çok sert davranıyor ve Lissa seni göremedim diyince Christian dün duyduğuma göre çok sıkılmamışsın diyor. Lissa da o bir şey değildi diyince Christian’ın tepesi atıyor, senin için son zamanlarda her şey önemsiz, erkeklerle oynaşmak, partiler verip durmak, yalan söylemek diye bağırıyor. Lissa da benle ayrılıyor musun diyince christian evet diyor ve lissa ona yalvarmaya başlıyor, değişebilirim diye ama christian kabul etmiyor ve dönüp gidiyor. Tam o sırada Avery geliyor ve Adrian’la el ele tutuşuyorlar, Lissa’ya en iyisinin işleri oluruna bırakmak olduğunu söylüyorlar. Lissa o kadar üzgün görünüyor ki Rose’un içi paramparça oluyor ve tam o sırada Lissa Avery’ye yüzünü dönüyor. Avery de Rose’a bakmaya başlıyor, dikkat edin Lissa’ya değil, Rose’a. Lissa’nın kafasının içindeyken Rose’la konuşuyor, ah tanrım, yine mi sen diyor ve Rose’u yine dışarı atıyor. Rose şok içerisine düşünüyor, Lissa değil Avery Rose’un onun kafasından atıyordu ve Avery başından beri herkesi elementi konusunda kandırıyordu, hava değil ruh elementi kullanıcısıydı diyip her şeyi çözüyor.


Rose, avery’nin ruh elementi kullanıcı olduğunu anladığında çok şaşırıyor, çünkü avery hava elementi kullanıcısı rolünde çok iyi. Avery’nin kendine güvenli konuşmalarını, çekici kişiliğini hatırlayıp kaçında element etkisi olduğunu sorguluyor Rose. Sonra kendi kendine düşünüyor, belki Adrian’ı da o şekilde kendine bağlamıştır diye ve bu ihtimale seviniyor.
Lissa’dan ne istediğini anlamaya çalışıyor ve birden Lissa’nın tutarsız davranışlarının sebebi hemen ortaya çıkıyor ve Rose dehşete düşüyor. Hemen müdahale etmek için yollar aramaya başlıyor. Tam o sırada da, dimitri’nin onu ne kadar güçsüz ve işe yaramaz bir hale getirdiğini anlıyor; tabii hiçbir şey yapamayacağını da. Sinirlenip odadaki sandalyeyi duvara vuruyor ve sandalyedeki çatlağı görüyor. İlk gün sandalyeyi dimitri duvara fırlatmıştı, o da bunu hatırlıyor ve sandalyedeki çatlağı büyütmeye çalışıyor. (ayaklarından birini kazık gibi kullanmak için) O kadar güçsüz düşmüş ki yaklaşık bininci denemesinde biraz büyüyor çatlak, sonunda koparıyor ve keskin bir kazık elde etmiş oluyor.
Elinde silahıyla kalakalıyor dimitriyi nasıl öldüreceğini düşündüğü için. Sonra kapıdan ses geliyor ve kapının açılacağını anlayan rose, kazığı saklıyor. Panikliyor şimdi öldüremem diye ama gelen inna çıkıyor. Rose da tereddüt etmeyip üstüne atlıyor, kızı kodu söyletene kadar tartaklıyor ve sonunda Inna kodu söylüyor. (Inna burda, Rose’un diğer kapıyı bilmediğini sanıyor) Rose ikinci kapının anahtarını isteyince korkuyor ama rose yine söyletiyor. Sonra kızı bayıltıp ilk kapının kodunu giriyor, kapı açılıyor ama hemen ardından ikinci kapının açıldığını duyuyor. Hemen Inna’yı saklıyor ve dimitriyi karşılamaya gidiyor. Dimitri ona selam bile vermeden ona kararını soruyor, rose da iyice anlıyor eski dimitri’nin gittiğini ve üzülüyor çünkü gerçekleri görmesi dimitri’yi öldürmesi demek.
Dimitri fark ediyor birşeylerin ters gittiğini, rose da hemen daha normal davranmaya başlıyor. (daha önce söylediğim gibi dimitri ona sürekli seni istiyorum fln demişti.) Dimitri’ye diyor ki “neden beni dönüştürmek istediğini bana bir kere daha söyle.” O da yine “çünkü seni istiyorum” diyor. Sonunda rose, ona neyin bu kadar yanlış geldiğini anlıyor. Dimitri’nin onu takıntılıların, antika toplayanların istediği gibi istediğini anlıyor ve kalbi kırılıyor. Şu cümleyi kuruyor: Sevdiği bir kadın olduğum için değil.. Bunda hiç aşk yok.
Sonunda Dimitri’ye gülümsüyor ve onu öpüyor, gözyaşları arasında onu asla unutmayacağım ama verdiği dersleri de unutmayacağım diyor ve hiç tereddüt etmeden sakladığı kazığı çıkarıp dimitriye saplıyor. Aynı anda kendi kalbi de parçalanmış gibi hissediyor. Dimitrinin gözleri şaşkınlıkla açılıyor, sonra kapanıyor ve nefes alışı da kesiliyor. Rose ceplerini arayıp anahtarları buluyor, son kez ona bakıp gözyaşlarıyla odadan çıkıyor. İki tane kapı açıyor ama üçüncüde takılıp kalıyor, son anda hatırlıyor ve kapıyı açtığında kapıyı bir strigoinin koruduğunu görüyor ve o öylesine bir strigoi değil, rose’un perişan edip dimitriyi avlayacağını söylemesi için gönderdiği strigoi. Savaşmaya başlıyor ve zaten genç olduğu için savaşamadığı anlaşılıyor. Biraz daha boğuşmadan sonra Rose onu kapının öbür tarafına itip kendisi çıkışa geçtiğinde kapıyı kapatıyor. Marlen, kodu bilmediği için o da içerde kalıyor. Sonra koşmaya başlıyor ve bir insana çarpıyor, hemen onu da tartaklayıp kazık? Nerde? Fln gibi kıt Rusçasıyla sorular sormaya başlıyor ama adam ona ingilizce “neden öyle konuşuyorsun?” diyince hemen devam ediyor, silahları sakladıkları yerleri görmek istiyor ama adam şüpheleniyor. Yine de Rose ikinci kez söyleyince onu götürüyor. Rose, orda kendine gümüş kazık buluyor ve adama onu pencereli bir odaya götürmesini söylüyor. Adam kabul ediyor ve onu bir odaya götürüyor. Odaya girdiği an Rose, alarma geçiyor. Galina orda çünkü, hemen savaşmaya başlıyor. Ama galina en güçlüleri, o yüzden Rose’u çok kötü benzetiyor. Sonra Rose’un gözü kapıya takılıyor ve Dimitri’yi ayakta görüyor. (tahta kazıkların öldürme gücü pek yok ama rose yine şaşırıyor) Dimitri sinirle onlara doğru yöneliyor ve Galina’yla savaşmaya başlıyor. Rose da beni mi savunuyor diye dehşete düşüyor. Hemen pencere arıyor ama hiç yok. Sonra Galina’nın oturduğu yere gidince pencerelerin olduğunu ama cam yerine daha dayanıklı bir malzemeden yapıldığını görüyor, yerden sandalye alıp kendi geçebilecek büyüklükte bir delik açıyor pencerede. Tam çıkacakken Dimitri ona bağırıyor. Rose geri döndüğünde Dimitri’nin savaşı kaybetmek üzere olduğunu görüyor. Dimitri, onun geri dönüp Galina’yı kazıklamasını istiyor ama Rose kaçmaya hazırlanıyor. Derken dimitri, galina’nın gövdesini rose’a doğru döndürüp ona itiyor ve Rose kadına gümüş kazığı saplıyor. Galina ölüyor. Sonra içeri Nathan, Marlen ve bir strigoi daha giriyor ve hepsi dimitri’ye saldırmaya hazırlanıyor. Rose, onu bırakırsa öleceğini biliyor ama yine dimitrinin dersleri aklına geliyor. “Tereddüt etme” diye hatırlıyor vedüşünüyor “ İlk dersimiz bu değildi, ilk dersimiz koşmaktı.” Diyor ve pencereden atlayıp kaçıyor.

Rose camdan atladığında, canı öyle yanıyor ki bacağını kırdığını sanıyor, ama sadece bileğinin incinmiş olduğunu anlayınca rahatlıyor. Ama yine de ayağı onu yavaşlatacak. Düştüğü yerden kalkıp çalıların arasından çıkmaya çalışıyor ama her yerde bu çalılardan oluşmuş çitler var, çıkmasının imkânı yok gibi. Rastgele bir yer seçerek, labirent gibi çalıların arasından çıkmaya çalışıyor. Sonra da çalılar onun boyunu öyle aşıyor ki evi göremez oluyor. Sonra aynı yerden en az üç kere geçtiğine emin olunca, durup bir şekilde çıkış yolu düşünmeye başlıyor. Tam o sırada Dimitri’nin “roza” diye seslendiğini duyuyor, donup kalıyor. Galina ve diğerleri ile yaptığı savaştan canlı çıktığı için. Dimitri konuşmaya devam ediyor, “orda olduğunu biliyorum, kokunu alabiliyorum” diye. Ama aslında, Rose onun blöf yaptığını düşünüyor çünkü Rose’un strigoilere yakınken hissettiği bulantı hissi hala yok ve o kadar çiçeğin yanında onun kokusunun duyulması imkânsız. Sonra sessizce çıkış aramaya devam ederken içinden Tanrı’yla konuşuyor,öyle komik “Evet, Tanrım, bugün beni kurtar, kiliseye düzenli olarak gideceğim. Yani bugün beni bir avuç strigoiyle yakaladın, iki kilitli kapı arasına sıkıştırma planım işe yaramadı ve sıra sende. Beni buradan çıkar ve.. bilmem ki. Adrian’ın parasını fakirlere vereceğim. Vaftiz olacağım, rahibe olacağım.. Ah, hayır. Bu sonuncu olmaz.”

Dimitri konuşmaya devam ediyor, “eğer kendin teslim olursan seni öldürmeyeceğim. Sana borçluyum, Galina’nın icabına sen baktın ve beni grubun başına getirdin. Onun yerine geçmek, planımızda yoktu ama problem değil. Ama zaten, Nathan ve diğerlerini öldürdüğüm için kontrol edecek çok insan kalmadı. Bunu da düzeltebiliriz.” Rose şoka giriyor, o kadar strigoiyi tek başına öldürecek güce sahip olmasına. Sonra da hayatımın tek aşkı ölü yada diri çok güçlü. Üç strigoiyi tek başına öldürdü falan diye düşünüyor. Sonra kendine geliyor, böyle konuşurken bana yaklaşıyor ve çıkışı da biliyor diye. Yürümeye devam ediyor, Dimitri de konuşmaya devam ediyor. “bana saldırmana kızgın değilim, senin yerinde olsam bende yapardım. Hatta bu birlikte olmamız için bir neden daha” diyor. Tam bu sırada, Rose’un bütün zamanı boyunca çıkmaz bir yolda yürüdüğü ortaya çıkıyor. Rose ne yapacağını şaşırıyor. Dimitri de “hala çok tehlikelisin ama, eğer seni bulursam öldürmek zorundayım. Bunu istemesem bile, bu dünyada ikimizin de aynı anda yaşaması imkânsız görünüyor. Bana isteğinle gel, seni değiştireyim. Galina’nın imparatorluğunu birlikte yönetelim.”

Tam bu sırada Rose’un midesi yine bir garip bulanmaya başlıyor ve Rose, Dimitri’nin yakına geldiğini anlıyor. Hemen başka bir yola geçiyor. Dimitri’nin gerçekten çok yaklaştığını anlayınca çok panikliyor ama bir tane daha çıkmaz yol bitiyor, sonra kendini sakinleştirmeye çalışıyor. Dimitri de “diyelim ki buradan çıktın, nereye gideceksin? Hiçbir yerin ortasındayız.” Diyor ve Rose da korkuyor ama hemen kendini düzeltip, soluna bakıyor ve duvarları görüyor. Ters yöne gidip, döndüğünde çıkışı görüyor. Ama sevinemiyor bile çünkü Dimitri’ye çok daha yaklaştığını anlıyor. Çıkıştan dışarı bakarken Dimitri’nin haklı olduğunu anlıyor, hiçbir şey göremiyor etrafta çünkü. Ama sonra şehir ışıklarını görüp, yardım alabileceğini anlıyor. Sonra koşmaya başlıyor, çok hızlıca. Ama buna rağmen, şehrin miller ötesinde olduğunu görebiliyor. Bu sırada, bulantısı iyice artıyor. Dimitri’nin çok yakında ona yetişeceğini anlıyor. Ama arkaya bakmaya cesaret edemeden bir ormana dalıyor, onu saklar diye. Ama Dimitri bir strigoi, ondan saklanamayacağını biliyor. Koşuyor, bulantısı hafifleyince uzaklaştığını sanıyor ve sonra Dimitri bağırıyor “çok geç değil” diye. Rose sesin çok çok yakından geldiğini duyunca panikliyor. Durup onu arıyor ama karanlıkta ikisi de birbirini bulamıyor. Sonra o karanlığın orta yerinde Rose’un aklına Tasha ozera geliyor. Tasha bir keresinde ona “onlardan defalarca kaçıp kurtulabiliriz ya da onlarla bizim seçtiğimiz zaman ve yerde savaşabiliriz.” demişti. Rose da tavsiyen beni öldürecek mi tasha? diye düşünerek savaşmaya hazırlanıyor. Çalıların arkasına saklanıyor.

Bir süre sonra Dimitri geliyor, Rose’a seslenerek. Ama onu ağaçların arkasında arıyor, sonra Rose birden onun üstüne zıplıyor ve Dimitri onu çalıların arasında görmeyi beklemediği için şaşırıyor. Birlikte yere düşüyorlar ve Dimitri onu fırlatmaya çalışırken Rose da onu kazıklamaya çalışıyor. Bir süre boğuşuyorlar, Rose Dimitri’nin yanağını kazığıyla çizince Dimitri bağırıyor ama gücünü kaybetmiyor. Rose, önceden tahtayla kazıkladığı göğsüne bakıyor ama yara çoktan iyileşmiş. Dimitri ona kavganın ortasında “inanılmazsın” diyor gurur ve sinirle. Rose tamamen kalbe odaklandığı için cevap vermiyor ve sonunda da saplıyor ama Dimitri çok daha hızlı ve daha tamamen saplanmadan kazığı çıkartıp Rose’u fırlatıyor. Rose da kaçmaya başlıyor ama sonra ayağı sorun çıkarınca çığlık atarak yere düşüyor. Sonra kayalara çarpıyor ve suya düşüyor. Rose nereye düştüğüne bakınca, Novosibirsk’e akan Ob nehrine düştüğünü görüyor. Arkasını döndüğünde Dimitri’nin yolda durduğunu görüyor. Sonra bir gölge görüyor üstünde, bir köprü olduğunu anlıyor. Oraya tırmanmadan önce Dimitri’yi suyun içine çekmeye çalışıyor. Ama Dimitri yaklaşıp, o da köprüye doğru yüzerken köprünün çok yukarda olduğunu anlıyor. Yine de tırmanmaya kararlı. Sonra mide bulantısı geliyor ve bir el onu ceketinden yakalayıp köprüden uzaklaştırıyor. Rose hemen Dimitri’yle savaşmaya başlıyor ama o kadar ktöü durumdaki beceremiyor. Dimitri bağırıyor, “dur artık, kazanamazsın.” diye. Rose da geri bağırmaya başlıyor. “Öyleyse öldür beni. Eğer kendim teslim olmazsam öldürecektin, ah tahmin et ne var? Olmadım, olmayacağım. Üstesinden gel artık.” Dimitri de “Seni öldürmek çok şey istiyor, bu yeterli değil” diyor. Sonra Rose’u ısırmaya hazırlanıyor ve Rose neler olacağını düşünüyor. Bir şeyler düşünmeye çalışıyor veOksana’nın kötü aura ve hayaletleri uzak tutması için yaptığı yüzüğü çıkarıyor ve tam o sırada Dimitri onu ısırıyor. Bütün hayaletler geri dönüyor ve Dimitri Rose’u ısırırken onlar da birbirine bağlı olduğu için Dimitri’yi de etkiliyorlar. Hayaletler ölemeyen varlıklar ve Dimitri de bir ölü olduğu için, birbirlerinden nefret ediyorlar. Dimitri Rose’u bırakmak zorunda kalıyor ve Rose yüzüğünü alıp kaçıyor. Bu sırada, Dimitri hala hayaletlerle uğraşıp çok acı verici çığlıklar atıyor. Rose mahvolsa da geri dönmüyor, yoluna devam ediyor. Sonunda köprüye ulaşıyor

Rose köprüye ulaştığında, köprünün çok yüksek olduğunu görüyor ama savaşmaya kararlı. Bu yüzden hemen yüzüğü ve kazığı saklıyor, köprünün üstüne doğru tırmanmaya başlıyor ama yüzüğü çıkardığı için Dimitri’ye saldıran ruhlar onu da rahatsız etmeye başlıyor. Dimitri’ye yaptıkları gibi incitemiyorlar ama Rose korkudan deliye dönüyor ve aynı Mason’un hayaletini görürken olduğu gibi korkunç baş ağrıları çekmeye başlıyor.
Sonra Rose geriye bakıyor ve “muhteşem” bir şey gördüğünü düşünüyor. Dimitri hala ölmemiş, ona doğru yürüyor. Rose da onun bu halini anlatmak için “her adımıyla ölüm getiren gerçek bir tanrı” diyor. Ruhlar hala Dimitri’ye saldırıyor ama Dimitri’nin umurunda değil. Rose arkasını dönüp daha hızlı tırmanmaya çalışıyor. Sonra köprüye çıkmayı başarıyor ama o kadar güçsüz ki ayakta zor duruyor. Ve ruhlar da onu rahatsız etmeye devam edince yere düşüyor ve baş ağrısına tahammül etmeye çalışıyor.
Dimitri’ye baktığında hala yavaş yavaş geldiğini görüyor ve ayağa kalkmaya çalışıyor ama başaramıyor. Sonunda yüzüğü geri takmaya karar veriyor. Bütün vücudu yaprak gibi titriyor, hatta başı döndüğünden yüzüğü düşürdüğünü sanıyor. Sonunda yüzüğü takmayı başarıyor. Ama ruhlar hala orda..
Gözlerini kapatıp ruhlara gitmesini söylüyor, Mark’ın söylediklerini hatırlıyor. (Ölüyü çağırdığın zaman kolay kolay kurtulamazsın.) Sonunda bağırıyor “gidin” diye ve ruhlar teker teker kaybolmaya başlıyor. Böylece Rose, eski dikkati toplanmış haline geri dönüyor ama tam da beklediği gibi aşağı baktığında hayaletlerin Dimitri’yi de terk ettiğini görüyor. Bu yüzden Dimitri strigoi hızına kavuşuyor. Sonra “Kahretsin!” diyor ve ayağa kalkıyor. Dimitri hala çok hızlı değil ama ona yetişebilecek kadar hızlı. Dimitri ona ulaşıyor ve Rose’la karşı karşıya kalıyorlar. Rose artık güçlü ama yine de Dimitri kazandı diye düşünüyor.
Dimitri ona “bir başka gölgelerin-öpücüğü etkisi mi?” diyor ve Rose da “Evet ama görünüşe bakılırsa hayaletler strigoileri sevmiyorlar” diyor. Dimitri de ona “sen de onları pek seviyor gibi görünmüyorsun” diyor. Rose dikkatlice bir adım geriye gidiyor ve konuşmaya başlıyor. “Beni dönüştürmeyip, öldürmeye karar verdiğin kadar ileri gidebildim mi?” diyor. Dimitri gülümseyip, “Hayır. Gölgelerin-öpücüğü olmanın çok fazla özelliği var.. Seni dönüştürdüğümde kaybolacak olmaları ne acı.” diyor. Rose da hala planın bu olduğunu, Dimitri’nin onu sonsuza dek yanında tutacağını anlıyor. Ona “beni dönüştürmeyeceksin” diyor. Dimitri de “Rose, kazanabilmenin hiç yolu—“ diyince Rose “hayır” diyor. Hemen ardından köprünün korkuluklarına tırmanıp, bir bacağını aşağıya doğru uzatıyor.
Dimitri donup kalıyor, “Sen ne yapıyorsun?” diyor. Rose da “Sana söyledim, Strigoi olmaktansa ölmeyi tercih ederim. Senin gibi olmayacağım –ya da diğerleri gibi. Bunu istemiyorum. Sende istemiyordun.. bir zamanlar” diyor ve ağlamaya başlıyor. Sonra diğer bacağını da korkuluklardan aşağı uzatıyor ve aşağıya –akan suya bakıyor. Sonra Dimitri’yle kendi ilişkisini düşünüyor. Eğer suya çok hızlı dalarsa, kesinlikle ölecek. Yaşasa bile yüzecek kuvveti olmayacak. Suya –ölümüne bakarken Dimitri ile ilk defa yan yana oturdukları ana gidiyor… Strigoi olurlarsa birilerinin onları öldürmesini istediklerini söyledikleri zamana.. Dönüp Dimitri’ye bakınca kabul ediyor, ölümün bundan daha iyi olduğunu. Ve yine atlamaya hazırlanıyor.
Dimitri panik içerisinde “Rose, yapma” diyor. Eğer Rose’u suyun içinde kaybederse, tamamen onu kaybetmiş olacak. Strigoi yok, dönüşüm yok.. Rose atlarsa Dimitri ona ulaşana dek, çoktan ölmüş olacak. Sonra Dimitri “lütfen!” diye yalvarıyor. Rose’un kalbi sıkışıyor çünkü bu ses Dimitri’nin normal, insan sesine öyle yakın, öyle sıcak ki.. Rose’un aklına onu seven, sevdiği, ona inanan, canavar olmayan Dimitri geliyor. Ama Strigoi Dimitri ona iki adım yaklaşınca kendine geliyor ve Dimitri’yi duyuyor “Biz birlikte olmalıyız.” Rose da “neden?” diyor (Diğer özetlerde de Dimitri’nin ona hep “seni istiyorum” demesinden bahsetmiştim, dikkat etmenizi istediğim nokta buydu. Rose’a yanlış gelen şey..)
Dimitri de ona “Çünkü seni istiyorum.” diyor. Rose da “yanlış cevap” deyip suya atlıyor. Atlar atlamaz Dimitri inanılmaz bir hızla gelip onu tutuyor, köprünün korkuluklarına geri döndürüyor, Rose’un bacakları hala aşağıya doğru sallanıyor. Rose çırpınmaya başlayınca Dimitri “Benimle savaşmayı bırak!” diye bağırıyor. Rose’u tamamen tutabilmek için geri çekmeye çalışıyor. Rose “Bırak beni!” diye çığlık atıyor. Ama Dimitri çok güçlü olduğu için onu tamamen çekmeyi başarıyor.
Sonra Rose “aslında başından beri planladığım buydu. Kendimi bırakmadan önce gerçekten ölmeye çalışıyordum. Ayrıca biliyordum ki Dimitri aynen böyle bir hareket yapabilir. O çok hızlı ve güçlüydü. Zaten bu yüzden kazığımı sakladığım elimde tutuyordum” diyor içinden.
Sonra Dimitri’ye “Hep seni seveceğim” diyor ve kazığı kalbine saplıyor. Durduğu konumdan onu öldürebileceğine emin değil ama Dimitri’nin baskısı duruyor, gözleri Rose’a kilitleniyor ve gülümsüyor. “Söylemem gereken şey buydu.” onun son sözleri oluyor. Ve sonra Dimitri düşüyor​

Dimitri suya düşerken az daha Rose da onunla düşüyor, kendini geri çekip dengesini sağlıyor Rose. Dimitri düştükten çok az bir süre sonra gözden kayboluyor. Rose daha dikkatli bakarsa görebilir mi diye düşünüyor ama bakmıyor.
Bulutlar ayın önüne geçip, etraf iyice karanlık olunca Rose az önce ne yaptığını gerçekten idrak edebiliyor. Ve o an, kendini Dimitri’nin arkasından nehre atmak istiyor çünkü yaşamaya devam etmenin hiçbir yolu yok. (Rose ve Dimitri olmazsa bende onun kadar üzüleceğim herhalde serinin sonunda) Sonra içinden bir ses “olmak zorundasın. Eski Dimitri senin yaşamaya devam etmeni isterdi. Eğer onu gerçekten seviyorsan, devam etmelisin.” diyor. Sonra korkuluklardan geri çekiliyor ve nasıl yapacağını bilmemesine rağmen yaşamak istediğini fark ediyor. Köprüden geçip toprağa basmak istiyor, oraya geçtiğinde de önünde iki seçenek olduğunu fark ediyor: Nehri mi yolu mu takip etmeli? İkisi de şehre doğru çıkıyor ancak Rose nehrin yanında daha fazla kalamıyor. Önce hayatta kalmak konusunda endişelen sonra nasıl yaşayacağınla diyor ve yolu takip etmeye karar veriyor.
Yol dümdüz ama Rose rahatça yürüyemiyor ve üzerine vuran ışıklar sürekli onda dinlenme isteği uyandırıyor. Yere çöküp, top gibi kıvrılarak hiçbir şey düşünmemek istiyor ama ışığa ulaşmak zorundayım diye düşünüp bunu komik buluyor. Sanki ölüme yakın bir tecrübe yaşamış gibi konuştum diyor ve sonra cidden sesli gülmeye başlıyor. Bütün bir akşam kendimi ölüm ve yaşam arasında buldum diye. Rose şehrin çok uzak olduğunu bir kez daha fark ediyor ve inanılmayacak kadar uzun bir mesafe yürüyor.
En sonunda sadece bir dakika ve sonra yürüyeceğim diye kendine söz vererek oturuyor. Çünkü eğer kalbini kaçırdıysa Dimitri her an sudan çıkıp gelebilir ya da Galina’nın grubundan hayatta kalanlar onun peşine düşebilir diye düşünüyor. Oturduktan bir dakika sonra ayağa kalkamıyor çünkü uyuya kalıyor –hiçbir şey hatırlamıyor, ne kadar oturduğuna dair hiçbir fikri yok. Uyandığında yanında bir araba yavaşlayıp duruyor, Rose da hemen ayağa kalkıp kendini hazırlıyor ama arabadan çıkan kişi strigoi değil. Yaşlı bir adam çıkıyor ve Rusça bir şeyler söylüyor ama Rose bir adım geri çekiliyor. Adam sonra arabanın içine doğru uzanıp bir şeyler söylüyor. Yaşlı bir kadın iniyor aşağıya, kadın Rose’a bakınca gözleri büyüyor, Rose’a şefkatle bakıyor. Sonra ona elini uzatıyor –Rose bunu evcil bir hayvan vahşi doğaya düştüğünde ona uzatılan el gibi algılıyor ve kadına birkaç saniye daha boş boş baktıktan sonra mor renkli ufku işaret edip “Novosibirsk” diyor, kadın nereyi gösterdiğine bakıp onaylıyor. Sonra Rose’a “Novosibirsk” deyip, arabayı işaret ediyor. Rose biraz uzunca düşünüyor ve sonra kadının kendisini arka koltuğa oturtmasına izin veriyor. Sonra kadın ceketini çıkarıp Rose’a sarıyor bu şekilde Rose yağmurdan sırılsıklam olduğunu fark ediyor. Rose dün geceden sonra tamamen dağılmış olduğunu düşünüyor. Arabalarını durdurmaları bile bir mucize diye içinden geçiriyor.
Adam yeniden arabayı çalıştırınca Rose’un aklına ilk defa, “ya seri katillerin arabasına bindiysem” diye geliyor ve sonra sanki dün gece durumum bundan farklıydı diye düşünüyor. Rose yeniden acının etkisi altına girmeden önce kadına Rusça “telefon” diyor. Kadın şaşırıyor, Rose da yanlış mı telaffuz ettim diye düşünürken kadın ona telefon uzatıyor. Rose ezberlediği numarayı tuşluyor, bir süre sonra bir kadın sesi cevap veriyor.
“Alo.”
“Sydney, ben Rose.”
(Sydney’i hatırlamayanlar için söylüyorum, kitabın en başında yer alan simyacı kız. Rose, kitabın başlarında uzunca bir zaman onla arkadaşlık etmişti, kız strigoi ve dhampirler hakkında her şeyi biliyordu. Onlara da güvenmiyordu, Rose’a ayrılırken “sırf senden hoşlanmam, karanlığın şeytani yaratığı olmadığını göstermez. Öylesin” demişti )
Sydney daha sonra Rose’u alması için Novosibirsk’e birini gönderiyor. Adam aileyle konuşmaya başlıyor ve hemen güvenlerini kazanıyor. Aile gülümsemeye başlıyor ve adamın güvenilir olduğuna karar verince Rose’u bırakıyorlar. Adam aile gider gitmez gülümsemeyi bırakıyor, Rose’la ne konuşuyor ne de ona gülümsüyor. (Simyacıların genel özelliği ne dhampirlere ne moroilere güveniyorlar –hatırlamayanlar mesajlarında söylerlerse biraz daha bahsedebilirim.) Adam Rose’a şöyle bir bakıp ona yürüyebilir misin diye soruyor. Rose da belli olmaz diyor ama adamın yardımıyla yürümeye başlıyor. En sonunda Rose kendisini şehrin içinde bir evde buluyor. Başka insanlar da var ama kimse onu umursamıyor. Sonra birileri ona yatak odası gösteriyor ve Rose kendini oraya fırlatıp uykuya dalıyor.
Uyandığında güneş ışığı odayı aydınlatıyor, konuşanlar var odada. Normal bir zamanda Dimitri, Tatiana yada Dr. Olendzki’yi görmek beni şaşırtmazdı ama karşımda durup bana bakan kişi Abe’ydi diyor Rose. Abe’ye baktığı an görüntü bulanıklaşıyor ve Rose Dimitri’yi kazıkladığı ana dönüyor. Onun “söylemem gereken şey buydu.” deyişini ve Rose’un Dimitri’den onu sevdiğini söylemesini istediğini anladığı anı hatırlıyor ve acaba beklesem söyler miydi diyor. Sonra da söylese önemi olur muydu diye soruyor kendi kendine. Sonra gerçekliğe dönüyor ve “Selamlar Zmey” diyor. Abe’nin orda olması onu şaşırtmıyor, Sydney’in onun hakkında söylediklerini hatırlıyor. “Uğraman ne hoş” diyor. Abe kafasını sallıyor ve pişmanlıkla gülümsüyor. “Sanırım karanlık köşelerde saklanıp başını belaya sokmakta beni geçtin. Senin Montana’ya döndüğünü sanıyordum” diyor. Rose da “Gelecek sefere, anlaşmalarına biraz daha detay eklediğine emin ol. Ya da beni kaldırıp, Amerika’ya dönüş için uçağa bindir.” diyor. O da “yapacağım aynen bu” diyor gülümserken. Rose da gülümsemesine rağmen şaka yapmadığını fark ediyor ve eve dönmenin artık hiç de kötü bir fikir olmadığını düşünüyor.
Sonra Mark ve Oksana içeri giriyor. Rose onların gelmesini beklemiyor ama memnun oluyor. Onlar da gülümsüyor, Rose da yatağın içinde doğruluyor ve hiçbir yeri acımayınca şaşırıyor. Oksana’ya dönüp “beni iyileştirdin.” diyor. Oksana da “evet ama tamamen değil, kalanını sen uyandıktan sonra yaparız diye düşündüm” diyor. Rose da “hayır, kendim iyileşirim” diyor ve Lissa onu iyileştirdiğinde nasıl Lissa’nın güçsüz kalışını hatırlıyor. Ve sonra Lissa’nın nasıl bir tehlike içinde olduğu aklına geliyor ve yataktan fırlıyor.

Rose Adrian’ı hava alanında görür ve ikisini de şaşırtarak koşarak Adrian’a sarılır...

R:Seni gördüğüme hiç bu kadar mutlu olmamıştım.
A:Rüyalar gerçek yaşamdaki kadar adil olamıyorlar,küçük dhampir. Harika görünüyorsun.
R:Ve sen….muhteşem görünüyorsun(Adrian’ın şık giyimini,göz rengiyle uyumlu atkısını ve tabiî ki bi kaç akşam önce yaşanan olaydan dolayı yüzündeki yumruk izini fark eder)
A:Yalancı
R:Lissa bu siyah gözünü iyileştiremedi mi?
A:Bu bir onur işareti. Beni daha erkekçe gösteriyor. Hadi senin bavullarını taşıyalım.
R: Niye seni gönderdiler? Ayıksın,değil mi?
A:Imm, yaşanan her şeyi ve senin öğrenimini tamamlamamış bir öğrenci olduğun düşünülürse,okulun sana karşı bir sorumluluğu yok. Yani onların seni alma gibi bir zorunlukluları yok. Diğer hiçbir arkadaşın kampusten ayrılamaz…ama ben? Ben özgür bir ruhum,takılırım. Bir araba kiraladım ve işte buradayım.
Avary,Simon la yaşanan olaylar üzerine muhabbet,bi nevi olay analizi. Çevirmeden geçiyorum,çevirsem bile olayın başı bilinmeyince pek bi anlam ifade etmeyecek. Sonra Rose Marktan bahsedince...

A: Huh. Senin başka bir ruh elementi kullanıcısı ve gölgenin öptüğü bulduğuna inanamıyorum.Bu samanlıkta iğne aramak gibi bir şey,gerçi bu tür şeyler senin başına hep gelir. Yaşadıklarının geri kalanını duymak için sabırsızlanıyorum.
R:Aslında o kadar da ilgi çekici değiller.
R:Gitmek zorundayım.
A:Anlıyorum.
R: Teşekkür ederim…beni almaya geldiğin için. Seni bırakmak zorunda olduğum için üzgünüm-
A:Beni bırakmıyorsun. Geri döneceksin,önemli olan bu. Uzun zamandır bu an için sabırsızlanıyorum -kısa bir süre daha dayanabilirim.
Rose bir an için Adrian’ın gözlerine bakar ve içini bi sıcaklık kaplar ve ona gülümser…
(SON)​