Sözde Kızlar
(Peyami Safa)
Konu
Babasını uzun yıllar göremeyince, Anadoludaki isyanlardan kaçarak İstanbula göç eden ve babasını arayan bir kızın (Mebrure) yaşam öyküsü.
Özet
Yunanlıların batı Anadoluya işgali üzeri İstanbula gelen mebrure burada uzaktan akrabaları Nafi Beylerde kalır. Onun İstanbula geliş sebebi işgalcilerin zulmünden kaçıp bu ailenin yanına, himayesi altına sığınmaktan çok, Anadoluda iken kaybettiği babasından haber almak içindir. Ancak Mebrure İstanbulda hiçte ümit etmediği meselelerle karşı karşıya kalır.
Nafi Beyin ölümünden sonra Nazmiye hanımın idaresine giren köşk sosyetenin zevk ve eğlenti yeri olmuştur. Burada sık sık danslı, içkili eğlenceler kabuller düzenlenmektedir. Mebrure be eğlencelerde elinden geldiğince uzak durmaya çalışır ve arada fırsat buldukça Muharicin idaresine uğrayarak babasını sorar. Mebrure için bir diğer meselede Nazmiye hanımın oğlu Behiçtir.
Yakışıklı, zevkli ve fırsatçı bir delikanlı olan Behiç, köşke gelen diğer kızlar gibi Mebrureyide tuzağına düşürmek istemektedir. Behiç bu isteğini gerçekleştirmek için Mebrureye bir takım vaadetlerde bulunmuştur. behiçin vaadetlerine bir ara kanan, hatta onun evlenme teklifi karşısında tereddüde düşen mebrure, Belmanın araya girmesiyle aldatılmaktan kurtulur.
Belma ona Behiçle ilişkisini, bu ilişki sonucundagayri meşhur bir çocuğun olduğunu, çocuğun Behiç tarafından diri diri gömüldüğünü anlatır. Daha sonra olayları zabıtaya aksettiren bir mektubu mebrureye veren Belma intiharla hayatına son verir. Bu meselenin etkisiyle Behiçten uzaklaşan Mebrure, arkadaşı fahri ile birlikte haber aldığı babasının yanına Amasyaya gider.

Şahıslar ve Olaylar
MEBRURE: Babasını küçük yaştan beri görmeyen, babasını bulmak için Anadoludaki isyanlar sebebiyle İstanbula göç eden, bir genç kız.
BEHİÇ: Yakışıklı, zevkli, delikanlı birisi. Kızları vaadetlerle kandırmaya çalışan hatta çoğunu kandıran birisidir.
BELMA: Köşkte çalışan ve Behiçin tuzağına düşmüş hizmetçidir.
NAZMİYE HANIM: Nafi beyin kızı, köşkün sahibi ve eğlenceye düşkün birisidir.

Yazar Hakkında Bilgi
Peyami Safa
Peyami Safa 1899'da İstanbul'da doğdu. Şair İsmail Safa'nın oğludur. 13 yaşında Posta Telgraf Nezaretinde çalışmaya başladı. 1914 ve 1918 yılları arasında öğretmenlik,1918 ve 1961 arasında gazetecilik yapmıştır. Yirminci Asır adlı bir akşam gazetesi çıkardı. Bu gazetede 1919'da imzasız olarak "Asrın hikâyeleri" başlıklı hikâyelerini yayınladı, Kültür Haftası (21 sayı, 15 Ocak3 Haziran 1936) ve Türk Düşüncesi (63 sayı, 19531960) adlarında iki de dergi çıkardı. Tasvir-i Efkâr, Cumhuriyet, Milliyet, Tercüman, Son Havadis gazetelerinde yazdı. Oğlunu askerliğini yaptığı sırada kaybetmesi Peyami Safa'yı çok sarstı. Bu olaydan birkaç ay Havadis Gazetesi'nin başyazarı iken 15 Haziran 1961'de İstanbul'da öldü. Peyami Safa halk için yazdığı romanlarını "Server Bedi" adıyla yayınladı.80 kadar olan bu eserler arasında; Cumbadan Rumbaya (1936) romanıyla, Cingöz Recai polis hikâyeleri dizisi en ünlüleridir. Ayrıca ders kitapları da yazdı. Peyami Safa'nın fıkra ve makalelerinde sağlam bir mantık dokusu ve inandırıcılık görülür. Romanlarında olaydan çok tahlile önem vermiştir. Toplumumuzdaki ahlâk çöküntüsünü, medeniyetin yarattığı bocalamayı, nesiller ve sosyal çevreler arasındaki çatışmayı dile getirdi. Zıt kavramları, duygu ve düşünce tezadını ustaca işledi.​