Kıyametin Dehşeti​

Bir gün âdil Halife Ömer b. Abdülâziz”in huzuruna azadlı cariyesi girdi, selâm verdi. Sonra da namaz odasına geçerek namaz kıldı. Bir müddet geçince de uyku bastırıp seccadesinin üzerine uzanıverdi… Uyku hâli ne kadar sürdü bilinmez… Uyku esnasmda dehşetli bir rüya gördü. Birden yerinden fırlayıp Müslümanların Halifesine seslendi:

— Ey Mü”minler Emİri!…

Ömer b. Abdülâziz cevap verdi:

— Ne istiyorsun?

Câriye gördüklerini anlatmaya başladı:

— Vallahi acâip bir rüya gördüm!…

— Hayırdır inşaallah… Anlat!…

— Rüyamda cehennemi gördüm, ey mü”minler Eml-

İÜ…

— Onu ne halde gördün?

— Cehennemlikler üzerine kükreyip duruyordu. Sonra sırat köprüsünü götürüp Cehennem”in üzerine uzattılar…

— Sonra ne oldu?

— Abdülmelik b. Mervan geldi, köprüye bindi, birkaç adım gidince, köprü yıkıldı ve o da cehenneme düştü…

— Devam et!…

— Sonra Velid b. Abdülmelik geldi, o da aynı vaziyette köprünün üzerinde biraz yürüdükten sonra cehenneme düştü…

— Devam et!…

— Sonra Süleyman b. Abdülmelik getirildi. O da aynı şekilde yuvarlandı…

— Devam et!…

— Sonra da vallahi seni getirdiler, ey Mü”minlerin Emiri!…

Bu söz Ömer bin Abdülâziz”in aklını başından almaya yetti, bir çığlık atıp yere düştü ve kendinden geçti…

Cariye derhal koşup halifenin kulağına eğildi:

— Vallahi, dedi, senin selâmetle karşıya geçtiğini ve cennete girdiğini gördüm…

Ne var ki, padişahlar meclisinin mumu Ömer b. Abdülâziz hâlâ düştüğü yerde çırpınıp duruyor, o ânın dehşetinden bir türlü kurtulamıyordu…

O buyurur ki:

— «Ey insanlar!. Muhakkak biliniz ki, yarın mahşer-

selâmette oluş, bugün Allah”tan korkan, küfür ve

bendan sakınan, faniyi bâkiye satan insan içindir…

harekette bulunan aldanır. Ömür sermayesini haksız yere tüketir. Sonra da eli boş kalır…

Görüyorsunuz ki, gelenler gidiyorlar, gidenler dönmüyorlar. Bu gayri ihtiyari gidiş, bu varlıkla akış Cenâb-ı Hakka”dır..