İnsanlara ne oldu?


- Gel oğlum kalk bakalım tahtaya,sana bir sorum var.
- Buyurun sorun öğretmenim.
- Canlılar kaça ayrılır?
- Dörde ayrılır.
- Bana yanlış gibi geldi say bakalım.
- Bitkiler,hayvanlar,insanlar,çocuklar.
- Çocuklar da insan değil mi?
- Haklısınız.O zaman canlılar üçe ayrılır.
- Peki,şimdi yeniden say bakalım.
- Bitkiler,hayvanlar,çocuklar.
- Oğlum,insanlara ne oldu?
- Kalplerinde sevgi olanlar,vicdanı ile yaşayanlar hep çocuk kaldılar diğerleri de hayvanlaştılar.

Yaşadığımız hayat,her şey,aklınıza ne gelirse.
Memnuniyetsizliklerimiz,şikayetlerimiz,pişmanlıkla rımız,vesaire.

Geriye dönüp gitsek çocuk olsak yine öyle mi yapardık?
Ya da bir çocuğun aklıyla vicdanıyla sürdürsek hayatı öyle gayret etsek,nasıl davranırdık?

Ulaşmak istediklerimiz,ulaşamadıklarımız,kaybettiklerimiz, eksiklerimiz.
Bunlar bizim için hep sancı.

Hz. Ali kıssası.
Adamın biri Hz. Ali (r.a.)’a geldi.
- O kadar dertliyim ki çok fazla sıkıntım var.
- İki soru soracağım cevabını ver dermanını bulacaksın.
- Sor ya Ali.
- Dünyaya geldiğin zaman bu dert seninle birlikte mi dünyaya geldi?
- Hayır.
- Dünyadan giderken bu dert seninle birlikte olacak mı?
- Hayır.
- Seninle birlikte gelmeyen giderken de seninle birlikte olmayan bir dert,sıkıntı,bu kadar zamanını almamalı,üzmemeli.Sabırlı ol.Dünyaya ümit bağlamaktansa Allah’a yüz çevir,ondan yardım dile.

Tüm mesele bu.
Biz öyle dalıyoruz ki dünyaya dert keder gelince çırpınıyoruz,dünyalıklarla sorunu çözmeye çalışıyoruz.
Allah gelmiyor aklımıza.
Ne zamanki elimiz kolumuz bağlanıyor o zaman hatırlıyor“Allah” diyoruz.
Allah’ı unutmazsak,insan oluruz unutursak,perişan oluruz.