'Yalnız Bebekler'
'Yalnız Bebekler' Aleksandra'nın göl kıyısında çırılçıplak güneşlenmesiyle başlıyordu. "Güneş, Aleksandra'nın bacak arasını yakıyor, kadınlığıyla oynaşmak istiyordu. Bacaklarını açtı, açtı, kasıklarındaki baştan çıkarıcı yakıcılıkla kendinden geçti." Bu çarpıcı görüntülere benzeyen görüntüler 'Mor Tecavüz'ün girişinde de vardır. "Gerilen bedeni kan kokusunu duyan bir yarasa gibi hızlandı. Kartal çevikliğiyle köşeye sıkıştırdığı avının apış arasını şehvetle avuçladı. Kaba saba ihtirasını kadının kalçalarına, göğsüne, dudaklarına bulaştırdı. Avuçladığı taze tenin sıcaklığı erkekliğini azdırdıkça azdırdı./ Az önce silik bir gölge gibi yanı başından geçip giden adamın vahşi bir hırlamayla üzerine atlamasıyla şaşkına dönen kız önce neye uğradığını anlayamamıştı. Adam, kaba el darbeleriyle göğüslerini, apış arasını yoklamaya başlayınca, bir sapıkla karşı karşıya olduğunu anladı. Niko'nun şehevi iniltilerinden, salya sümük temasından kurtulmak için çırpınmaya başladı. Şaşkınlığın yerini çoktan korku almıştı. Niko'dan kurtulmaya çalışan kızın yüzünde artık sadece korku vardı. Bu tam da Niko'nun beklediği şeydi. Üstelik kadının da. Küçüklüğünden beri her kadın gibi ona da tenha sokakların, yabancı evlerin bu türden tehlikelerle dolu olduğu öğretilmişti. Duyduğu bütün dehşetengiz tecavüz hikâyelerine, kadın bedenindeki küçük bir organın yol açtığını anlamaya başladığı yaşa geldiğindeyse söz konusu uzvunun da pek öyle masum olmadığını fark etmişti zaten. Kısacası, dinledikleri karşısında bütün erkeklerin gözünün orda olduğuna inanmıştı. Ancak bu arada tüm pervasızlığıyla karşısına dikilen ergenliği, kimi zaman histeriye dönüşen biçimde erkek teni arzulamıyor da değildi. Damarlarında deli bir kanın dolaşmaya başladığı bedeni artık taşıdığı bu küçük uzvun hakkını istiyordu. İşte asıl panik o zaman başlamıştı. Ailesinin, yakınlarının, akrabalarının kısacası herkesin namus yükünü taşıyan bu kapalı kutuyu evleneceği güne kadar korumak zorunda olması gerçeğiyle, bacak arasını yoklayan o arsız duyguların yansıttığı ruh sıkışıklığı, bedeninin bu parçasıyla ilişkisini garipleştirmişti. Yaşadığı çelişkiler ve baskılar çok geçmeden daha yeni yeni tanıdığı kadınlığına onu hızla yabancılaştırmıştı. Kadınlığı, bedeninin bir korku noktası haline gelmişti." Roman boyunca kadınlık erkeklik sorunları -çeşitli olaylar, çeşitli durumlar kullanılarak- yukarıdaki alıntının çevresinde dönüp duracağı, indirilip kaldırılacağı için alıntıyı biraz uzun tuttum. "Kadınlığı bedeninin bir korku noktası haline gelmişti" sözleri, içerdiği gerçek açısından çok önemlidir. Çocukluk yıllarında bir kızın beynine doldurulan öğütler, içlerinden birileri babası, birileri kardeşleri, akrabaları, tanıdıkları olan erkeklerin kendisine yapacakları kötülüklerle ilgilidir ve bu kötülük de cinsel saldırıdan başka bir şey değildir. Cinsel saldırıya uğrayan kız, kızlığıyla birlikte toplum içindeki onurunu da, konumunu da yitirir ve herkes tarafından dışlanır...kimi kimsesi yoksa et tacirlerinin ellerine düşer, felaketten felakete sürüklenir. Onun yapması gereken şey, her an tetikte olmak, erkeklerin elde etmek istedikleri o değerli şeyin üzerine ölünceye kadar titremek, o değerli şeyi toplumsal geleneklerin buyruklarını yerine getirerek evleneceği erkeğe sunmaktır. Ama o öğütlere önem vermez, dilediği gibi davranır, kuralları, gelenekleri umursamazsa, bu tutumundan sadece o değil, ailesi de zarar görür. Bu, öteden beri böyledir ve böyle sürecektir.​

Cinsel açlık
Yalnız , öğütlere yüzde yüz uysa da bir genç kızı -özellikle bizim gibi her şeyin açlığıyla birlikte cinsel açlığın da çekildiği, dolu dizgin yaşandığı toplumlarda- bir sürü tehlike pusu kurmuş beklemektedir. O tehlikelerin bazıları aile çatısı altında barınmaktadır. Bir akraba, bir arkadaş oğlu; kızı, tehlikenin kucağına atabilir sarkıntılıklarıyla ya da erkekliğin gücüne güvenerek. Öldürmeyle tehdit edip tecavüz edebilir. Ama en çok kırsal kesimin bağ bahçelerinde, tarlalarında, kentlerin de sokaklarında, parklarında, kapalı mekânlarında kol gezer tehlike. Üç dört genç bir araya gelerek başına çöker, kanına girerler kızın. Söz gelimi işine giderken kaçırırlar, evine dönerken kaçırırlar, tecavüz ederler ya da öldürürler. Gazeteler her gün bu 'tecavüz' olaylarıyla doldururlar sütunlarını. Televizyonlarda tekrar tekrar tecavüze uğrayan perişan kızların durumları, yüzleri, hırpalanan bedenleri gösterilir. Ve bunlar üstüne filmler de yapılır, öyküler, romanlar da yazılır. Handan Öztürk, kadınlar için bir karabasan olan bu durumu öylesine önemsemiştir ki kitabının adını 'Mor Tecavüz' koymuştur. Ve bu sorun gerçekten çok önemlidir. Handan Öztürk, bu tecavüz olgusunun sadece nasıl başlayıp nasıl bittiğine, -belki de bitmemesine, başka alanlara sıçramasına, oralardan değişik kimliklere bürünerek sürmesine- değinmiyor, o olgunun iki yanında bulunanların ruhlarında meydana getirdiği değişimlere de parmak basıyor. Kıza tecavüze kalkışan Niko'yu, kızın dişiliğinden alacağı tensel zevklerden çok onun atacağı çığlıklar, çığlıkların özünde gizlenen yakarma, çaresizlik ve yalnızlık ilgilendirmektedir. "Kadınları korkutup onların attığı çığlıklardan zevk alan ve bu çığlıklarla kendisinden geçmeye alışık olan Niko'nun hesaplarında da, arzularında da gerçek bir sevişme yoktu." Onu, acı çeken insan sesleri doyuruyordu ve yaşadığı uzun yıllarda içini hep bu seslerle dolduracaktı...doldurmaya çabalayacaktı. Ama 'tecavüz' alanında tepinen bir başkası daha vardı. Hikmet! Kahkahaları satarak geçimini sağlayan biriydi. "Şen, kahkahalarıyla mutlu olanların, eğlenenlerin bahşişleriyle geçiniyordu. "Benim gibi kahkaha satan kaç kişi var ki bu dünyada? Aptallar...Bu insanların hepsi aptal. Köşeye sıkıştırılmış bir kadının çığlığında ne bulurlar sanki? Vahşi çığlıkları tercih eden bu dangalaklar zaten kahkahalarıma da layık değiller. Gecedeki karanlığa, sokaklardaki yasa arsızca meydan okuyan o satılık kahkahalardan birini daha atıverdi./Tecavüze uğrayan bir kadının çağlığı ve tecavüze uğrayan bir şehrin sessizliği." Handan Öztürk, 'Mor Tecavüz'de kadın gövdesinin işgal edilmesiyle İstanbul'un İngiliz, Fransız, İtalyan gibi yabancı güçlerin işgal edilmesini birbirine bağlamakta, 'işgal' sorununu bütün ayrıntılarıyla irdelemektedir. "Havada işgal kokusu vardı. Üstelik mart soğuğu kadar keskindi. Halkın kaç gündür Marmara açıklarında görmeye alıştığı İngiliz dretnotları, bir sabah aniden kıyıya yanaşarak, kana susamış canavarlar gibi ağızlarını İstanbul'a çevirmişlerdi."

'Kuvva' hareketi
Padişah Vahdettin, gece gündüz İngilizlerle görüşüyor, durumu korumaya, İmparatorluğu parçalamaya çabalayanları önlemeye çalışıyordu. Bu korkunç, karabasan, imparatorluğun her yanında tepkilerle karşılanmıştı. Kimileri öfkelerinin zihinlerini bulandırmasının etkileriyle bireysel çözüm yollarını aramaya başlamış, kimileri de Mustafa Kemal Samsun'a çıkmadan önce kurulan 'Kuvva' hareketine katılarak yeni ve topyekûn bir kurtuluşun ancak böyle sağlanacağı düşüncesini benimsemişti. 'Mor Tecavüz'ün önde gelen kişilerinden Ali Murat, o düşünceyi benimseyen ama aynı zamanda bir padişah hayranı olan arkadaşı Nazif'le birlikte bir 'Kuvva' hareketini İstanbul'da desteklemek isterler ve bazı grupların Anadolu'ya silah kaçırdıklarını öğrenirler. "İşte o gün yoldaşı Nazif'in ufak tefek işlerine baktığı Yıldız'daki silah depolarından birine girecek, ele geçirecekleri silah sandıklarını Beşiktaş rıhtımına ulaştıracaklardı, silahlar oradan da Üsküdar'a gönderilecekti." O depoya giderler. Nazif heyecandan, korkudan kapının kilidini biraz geç açar oranın her şeyini ezbere bildiği halde. Ağır malzeme sandıklarını kaldırıp taşıyacakları sırada nöbetçilerin geldiğini duyarlar, kaçmaya başlarlar. Silahlar patlar arkalarından. Ali Murat kendini yere atarken Nazif'in vurulduğunu 'Yandım anam!' yakınmasından anlar. "O gece yürekleri paralayan bu ses, sanki Nazif'in değil de Ali Murat'ın bağrından yükseldi yükseldi, yıldızlar altında yerini bulmaya çalışan satılık kahkahalarla, arnavut kaldırımlarında yankılanan Niko'nun ayak sesleri ve onun sapkın hazzı karşısında bocalayan kadının çığlığıyla buluştu." En yakın arkadaşını böyle önemli bir görev sırasında yitiren Ali Murat yakalanır, İngiliz karargâhına götürülür. (O günlerde padişaha, düzene, İngilizlere muhalefet edenler, eleştirenler ya Bekirağa Bölüğü'nde ya da İngiliz karargâhında sorgulanıyor, cezalandırılıyorlardı.) Gizli örgütlerle bağları araştırılır, dövülür, sövülür; öğrenmek istediklerini öğrenemeyince de Ali Murat'ı ellerinden çengele asarlar, çengelin kancalarını avuçlarından geçirirler. Hz. İsa'nın avuçlarından çivilenmesi gibi. Ali Murat bayılır acıdan.

Öte yandan sokakta tecavüze uğrayan kız perişan bir halde eve vardığında konak halkı başına üşüşür ve sorgu başlar. Baba, "Bunu yapan namussuzu öldürecem. Onu kendi ellerimle gebertecem!" der ve kız hakkındaki konuşmanın sınırlarını genişleterek karakterini, bu olayın çevrede yaratacağı tepkileri sergilerler. Şereflerine leke sürülmüştür. Kıza görücü gelmek isteyen Fikret paşalardan; oğlundan söz ederken şunu ileriye sürerler. "El değmiş bir kızı hayatta gelin olarak kabul etmezler." Bunları işiten kız, "El değmemiş ha! Ben onlara gösteririm" der ve saldırganla karşılaştığı anları anımsar. "İsteseydi bana sahip olabilirdi. Ama nedense tecavüze uğrama korkusu kadınlarda ötekilerle kıyaslanmayacak kadar güçlüydü. Böyle bir korkuyla büyüyen kadın daha başından kaybetmeye şartlandırılıyordu./ Kadının istemediği, reddettiği bir sevişme için bile toplum yine onu aşağılıyor, bu günahı utanmazca ona yüklemekten çekinmiyordu." Handan Öztürk, kokuttuğu kadınlardan, onların çığlıklarından orgazma erişmişcesine zevk alan, borsacılıkla uğraşan, elindeki değerli kâğıtları devlet tahvillerini kerhanelerde çalışan kadınlara satan Niko'nun yaşamını, yaşamındaki acıları, tedirginlikleri; arkadaşlık, dostluk ilişkilerini anlatır. Konaklı'nın sığındığı fırında çalışan on dört yaşındaki Şahin'i baştan çıkarmasını, onu bir köle gibi kullanmasını, hep küçük oğlanlarla seviştiği için adının 'sübyancı' diye ünlenmesini, eski orospulardan Mevlude Umay'la birlikte kerhaneciliğe başlamasını, Mevlude Umay'ın şaşırtıcı öyküsünü, bilgeliğini anlatır. Fransız İhtilali'nin gözüpek liderlerinden şair Andre Chenier'den sürekli olarak şiir okuduğu için adı 'Chenier-Şeniyer Efendi'ye çıkan Ali Murat'ı, Ali Hikmet'i ve daha pek çok şeyi anlatır. Ali Murat'a işkence yapan ve avuçlarında delikler açan İngiliz subayı David'le olan dostluğunu anlatır.

En güç beğenirleri bile memnun eden bir dille anlatır.​

Düzeyli, kapsamlı ve dolu
'Mor Tecavüz' son zamanlarda okuduğum en düzeyli, en dolu, en kapsamlı ve en özgün romanlardan biridir. Sözcüklerin seçilikleri ve tümcelere yerleştirilmeleri usta işi bir çalışmanın ürünüdür. Sorunların sıralanışı, karakterlerin yapılarındaki çarpıklıklar, gerçeklerin derinliklerine inme ve o derinliklerden göz kamaştırıcı bir malzemeyle dönme tekniği, üstünde çok düşünülmüş, çok çalışılmış bir tekinktir.

'Mor Tecavüz' okurların iç dünyalarında Handan Öztürk'ün söyledikleri, kahramanlarına söylettikleriyle yankılar uyandıran, bu yankılarla başka yankıları birleştirerek evren yaratan dili zengin, içeriği zengin, anlatımı zengin bir romandır. Ve Handan Öztürk de (Yapma Bebekler/Mor Tecavüz) gibi ilginç romanlarıyla edebiyatımızın büyüsünü çoğaltan önemli bir yazardır.


Mor Tecavüz/ Handan Öztürk/ Roman/ Gala Yayıncılık/ 333 s.​