Ahmaktan Kaçının​

Nefesi ölüleri dirilten Allah”ın pâk elçisi Hazret-i İsa (aleyhisselâm) bir gün koşarak bir dağa doğru gitmedeydi. O kadar, o kadar hızlı gitmedeydi ki, sanki arkasında yüzlerce arslan vardı. Adamın biri onun bu hâlini gördü de dedi ki;

— Yâ Nebiyyallahî… Arkanda bir düşman yok, niçin bu kadar koşmadasın? Niceye bir böyle gidersin?

Allahın muhterem peygamberi acelesinden ona cevap vermedi. Ne var ki, adamı bir meraktır yumak yumak sarmıştı. Hazret-i îsa”nm peşinden koştu ve haykırdı

— Ey nebîf… Allah rızâsı için bir nefes dur da sö^le; kimden kaçıyorsun?

-Ay yüzlü Hazret-i îsa bir nefes durup gerilere baktı

ve:

— Ben, dedi, ahmaktan kaçıyorum!…

Öbür adam hayret ve dehşetle titredi, rüzgârların savurduğu yapraklar gibi çırpınarak dedi ki:

— Neler de duyuyorum!… Körlerin gözlerini, sağırların kulaklarım açan, devâsız dertlere devâ olan îsa nebî sen değil misin?

Cenâb-ı îsa (aleyhisselâm), dudaklarına acı bir tebes-1 süm kondurup buyurdu ki:

— Evet, o benim!…

— Bir nefesi Allah’ın izniyle ölüyü dirilten de sen değil misin?

— Evet, o da benim!…

— Elinde mûcizeler zuhur eden, çamurdan kuş şekil-) leri yapıp sonra onları canlı kuşlar hâlinde uçuran sen

değil misin?

— Evet, o benim!…

— Peki, senden bunca mûcizeleri görmüşken sana / tâbi olmayan kimdir?

Bunun üzerine Hazret-i îsa (aleyhisselâm) buyurdu

ki:

— Nefsim kudret elinde olan Allah a yemin ederim ki, onun ism-i a’zammı köre okudum; körün gözleri açıldı. Sağıra okudum; sağınn kulakları duydu. Dağa oku-

dum; dağ iki parça oldu. Ölüye nefes ettim; ölü dirildi. Ne var ki, ahmağa çâre bulamadım. Ben şimdi ahmak-tankşçmaktayım!
Gerçek o ki, ahmaktan kaçmak gerek… Varlığın sebebi olan Cenâb-ı Peygamber (sallâllahü aleyhi ve sel-lem) buyuruyorlar ki:

«Akıllı kimse nefsini alçaltan ve ölümünden sonrası için amel edendir. Ahmak ise nefsine ve hevâsına tâbi olup (hiçbir amel etmeden) Allah’a karşı boş ümide kapılandır.» (“)

Ne diyelim?

Toprak beden canlanır, üflesin îsâ nefes?

Nura sahip bir gönül, etmez mi yâre heves?… Beşer içinde odun En hayırsız ve ahmak,

Bir gün olsun istemez Allah”ı hatırlamak!…